ÇOCUKLARDA EMPATİ/ SEMPATİ GELİŞİMİ

İlk adım, ilk kelime, ilk cümle

Her ebeveyn çocuğunun ilklerine şahit olmak ister ve çocuğunun davranışsal, bilişsel adımları için uğraşır.

İlk olarak Empatiyle karıştırılan bir kavramdan bahsetmek istiyorum. “Sempati”

Sempati “Duygudaşlık” , fazlası zarar olabilen bir kavramdır.

 

Empati, kendimizi karşımızdaki kişinin yerine koymayı, anlamayı, anlamlandırmayı içeriyorken,

Sempati, karşımızdaki kişinin yaşadığı olayı benimsemek ve özümsemeyi barındırır.

 

Çocuklarda empati veya sempati gelişimi için ise en büyük rol ailelerdedir. Ebeveynlerinden birinin sempati düzeyi fazla olan bir çocukta sempati gelişiminin empati gelişiminden daha fazla olduğunu görebiliriz.

Karşımızdaki kişinin iyi veya kötü deneyimlerini anlamak ve onunla birlikte üzülmek kötü bir şey mi ?

İçtenlikle atılan hiçbir adım kötü olmamakla birlikte belirtmek isterim ki. Aşırılığın her iki yönü de kontrol edilmediği sürece zararlıdır.

Sempati, acıma ve nasihat etmeyi barındırırken ; empati, yanında olabilmek, yardımcı olabilmek ve anlayışlı olabilmeyi barındırmaktadır.

Çocuklar ise sosyal olarak çevresini inceleyen ve davranışları taklit eden bireylerdir. Yaşam deneyimleri bizlerden daha azdır ve yetişkinleri sandığımızdan daha fazla analiz ederler. Yetişkinlik sürecinde analiz etmek kişide davranış değişikliğine yol açıyor olmasa da çocuklar için durum böyle değildir. Güven duydukları, idol olarak gördükleri yetişkinler gibi olmayı denerler.

 

Kişilik gelişiminde genetik, sosyal vb. faktörler olmasının karşısında anne ve babanın olaylar karşısındaki tutumu oldukça kıymetlidir. Çocukların sosyalleşmeye başladıktan sonraki duygusal dünyasına dikkat edilmelidir ki gelişim aşamalarında aşırılıklara engel olunabilsin.

 

Çocuklar aynadır , yansımamızdır.

SAKARYA/SERDİVAN  PSİKOLOG

Uzm. Klinik Psikolog Fulya ÇELİK

Sağlıklı Günler